Η Πυλαία και η Καισαριανή δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας.
Τα σχολεία καταρρέουν.
Σχολικά κτίρια που καταρρέουν, παιδιά που κινδυνεύουν, εκπαιδευτικό προσωπικό σε ρόλο διασώστη, γονείς που τρέμουν για την ασφάλεια των παιδιών τους μέσα στο σχολείο. «Και ποιος δεν ξέρει το 36», δήλωσε ο αρμόδιος μηχανικός σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με τον Αντίδημαρχο Κτιριακών Υποδομών του Δήμου Αθηναίων και τον Σύλλογο Γονέων του 36ου δημοτικού σχολείου Αθηνών… Γιατί το 36ο είναι άλλο ένα ασυντήρητο κτίριο, με υγρασίες σε οροφές και τοίχους, διαλυμένο αποχετευτικό σύστημα και τα παιδιά να μη θέλουν να πάνε τουαλέτα, μούχλα στις αίθουσες, σπασμένα ντουλάπια και πόρτες, καλώδια να κρέμονται από τις οροφές, δίχως ράμπα και μεταλλικές κουπαστές στις σκάλες, άβαφτο τουλάχιστον τα τελευταία 25 χρόνια. Και το 36ο έγινε γνωστό δημόσια όταν έπεσε μέρος του μπαλκονιού την ώρα που τα παιδιά ήταν σε διάλειμμα, όταν εκκενώθηκε το συστεγαζόμενο νηπιαγωγείο και καταστράφηκαν τα βιβλία του σχολείου γιατί πλημμύρισε το κτίριο.
Στις αρμόδιες υπηρεσίες και στη δημοτική αρχή, όμως, είναι γνωστό εδώ και χρόνια. Όχι γιατί το επιβλέπουν φυσικά, αλλά γιατί η διεύθυνση του σχολείου και ο Σύλλογος Γονέων έχουμε καταθέσει αμέτρητα υπομνήματα και αιτήματα, έχουμε κάνει συναντήσεις, έχουμε πάει στο δημοτικό συμβούλιο, στη σχολική επιτροπή, στο κοινοτικό συμβούλιο, έχουμε συναντήσει τους δεκάδες μηχανικούς και μάστορες που έρχονται, βλέπουν και δεν ξαναέρχονται ποτέ… Τρία χρόνια υπάρχει η δέσμευση ότι το σχολείο θα φτιαχτεί με τα χρήματα μιας μεγάλης εργολαβίας που, όμως, έχει μπλοκάρει στο ελεγκτικό συμβούλιο, και η έγκρισή της έχει μετατεθεί για τον Μάρτη του 2022. Μόνο που τα ντουβάρια δεν περιμένουν για να πέσουν. Σε αυτήν την κατάσταση έρχεται να προστεθεί η «ασυνεννοησία» μεταξύ των υπηρεσιών και των αρμοδίων. «Δεν είναι δουλειά της σχολικής επιτροπής, αλλά της διεύθυνσης κτιριακών υποδομών», «Δεν είναι δουλειά των κτηριακών επιδομών, αλλά του υπεύθυνου Αντιδημάρχου για θέματα Παιδείας»… Φτάσαμε να έρθει ξυλουργός και σιδεράς στο σχολείο, οι δύο που έχουν απομείνει στις διαλυμένες υπηρεσίες του δήμου, και να ζητηθεί από τη διευθύντρια να βρει και να αγοράσει η ίδια, με λεφτά για τα αναλώσιμα του σχολείου, την πρώτη ύλη, τα σίδερα για τις κουπαστές, όταν ακόμα και η επιθεώρηση εργασίας έκανε έκθεση για την επικινδυνότητα στις σκάλες έπειτα από σοβαρό δυστύχημα που είχε η καθαρίστρια… Το σχολείο, επίσης, λειτουργεί χωρίς ράμπα, αν και αυτό είναι παράνομο για δημόσιο κτίριο. Μετακομίσεις τάξεων γίνονται όταν ένα παιδί χτυπήσει, αφού δεν υπάρχει προσβασιμότητα, και ούτε λόγος για άτομο, εκπαιδευτικό ή παιδί, που βρίσκεται σε αμαξίδιο ή έχει κινητικές δυσκολίες. Κερασάκι στην τούρτα η προτροπή του προέδρου της σχολικής κοινότητας στην πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων να ζητήσει από τη διευθύντρια να βρει προσφορές για ξυλουργούς και να ενημερώσει η πρόεδρος την φύλακα του σχολείου, υπάλληλο του Δήμου, να πάει Σάββατο στο σχολείο!
Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι. Δεν είναι καφενεία τα σχολεία και βρίσκονται οι φίλοι μεταξύ τους να συζητάνε ποιος θα φέρει τι στην επόμενη συνάντηση. Υπάρχουν δομές, υπηρεσίες, υπεύθυνοι και… ανεύθυνοι. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο το θράσος και η ανηθικότητα αιρετών που κυκλοφορούν και λένε σε γονείς ότι δε γνωρίζουν κάτι… Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του Δήμου να δηλώνουν πως δεν ξέρουν την κατάσταση των σχολείων τους. Υπάρχουν βέβαια πρακτικά και e-mails.
Για ποιο πράγμα παρακαλάμε ακριβώς; Δουλειά μας δεν είναι να κυνηγάμε για αυτά που πληρώνουμε, για αυτά που δικαιούμαστε, για αυτά που οι αρχές είναι υποχρεωμένες να προσφέρουν.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο εδώ και καιρό και υπομονή δεν υπάρχει.
Οι διαδικασίες που γίνονται ηλεκτρονικά σας γλιτώνουν από την οργή μας.
Υπάρχουν, όμως, και τα ένδικα μέσα στα οποία άμεσα θα προβούμε.
Δε μιλάμε για αριθμούς, μιλάμε για τα παιδιά μας.
Νέος Σύλλογος Γονέων 36ου δημοτικού σχολείου Αθηνών
