Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού το alfavita.gr δημοσιεύει κείμενο του δασκάλου του 35ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, Μπάμπη Μπαλτά σχετικά με την πρώτη χάρτα των σχολείων Freinet. Δείτε το πλήρες άρθρο εδώ.
Στο μεταξύ, αναπαράγουμε μερικά αποσπάσματα του άρθρου:
...Η ανάπτυξη του παιδιού είναι άνθιση της προσωπικότητάς του. Κι ότι κάνουμε είναι γιατί εμποδίζεται αυτή η άνθιση. Η ιδέα του κήπου, των φυτών και της συναισθηματικής ανάπτυξης διατρέχει την οικοδόμηση της κριτικής σκέψης του παιδιού. Όχι στην τραπεζική γνώση και την καταπίεση, όπως λέει και η Κριτική Παιδαγωγική του Paulo Freire, όχι στην παραμονή στην εξάρτηση. Ακολουθούμε την μετάβαση από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία, την βασική αρχή του κοινοτισμού όπου το όλο προηγείται του μέρους και το μέρος έπεται. Η κριτική στην υπάρχουσα κοινωνία και την κυρίαρχη οικονομία αφορά την εμπόδιση της άνθισης αυτού του μέρους, αυτής της δυνατότητας για υποκειμενοποίηση που αλλάζει την κοινωνία και καθιστά το παιδί φορέα αλλαγής. Τα δικαιώματα ελευθερίας (άρθρα 12 – 17) της Σύμβασης για τα δικαιώματα του Παιδιού, είναι αυτά που συνδέουν το παιδί – πολίτη με την κοινότητα. Η κριτική στην αναπαραγωγή των κοινωνικών τάξεων αφορά και την μεταβίβαση του άγχους στο παιδί για την αναπαραγωγή της τάξης του. Η εκπαίδευση προηγείται της οικονομίας και γίνεται οικονομία με βάση τις επιθυμίες των παιδιών. Δεν σχεδιάζεται για να προσαρμοστούμε στον καπιταλισμό. Η αυριανή οικονομία είναι οι επιθυμίες των παιδιών κι όχι η προσαρμογή τους στο υπάρχον οικονομικό περιβάλλον. Η δουλειά μας είναι επίσης πάνω στις αλλαγές της παιδικής ηλικίας, λόγω των αλλαγών του ψηφιακού περιβάλλοντος και του κοινωνικού δεσμού που συμπαρασύρει κι άλλες αλλαγές, στην φαινομενολογία για τον κόσμο του παιδιού και στην ψυχανάλυση για τον άλλο [other] και την ίδια τη δυνατότητα να έχουμε επιθυμία....
...Είμαστε με την παρεμβαίνουσα μη κατευθυντική παιδαγωγική του Lobrot. Γι΄ αυτήν εμπνεόμαστε από τα κοινωνικά κινήματα, την άμεση δημοκρατία και την εκπαίδευση ενάντια στον πόλεμο, την εκμετάλλευση και την υπακοή. Ο/η εκπαιδευτικός που διαρκώς χρησιμοποιεί το σχήμα εντολή/ υπακοή για την παραγωγή της πράξης παράγει ανελευθερία και τιμωρία και μακροπρόθεσμα, λόγω απουσίας εντολής ή ανυπακοής, απουσία πράξης. Η ζωή στο σχολείο, η αφή, η κίνηση και οι συλλογικές δράσεις έχουν προτεραιότητα. Η σχέση της ζωής με τον ψηφιακό κόσμο, την τεχνολογία, την εικόνα και το διαδίκτυο είναι αυτή της εκτροπής τους στη συνεργατικότητα και την (ν)ομαδική χρήση, δίνοντας έμφαση στην (συν)εργατικότητα και σε γνώσεις επιβίωσης που κινδυνεύουν να χαθούν από την πρόοδο. Είμαστε ψηφιακοί μετανάστες και προτιμούμε τις από κοντά σχέσεις παρά τις εξ αποστάσεως....
