Τα αόρατα παιδιά των Εξαρχείων
Άραγε ποια τα δικαιώματα των παιδιών στη γειτονιά των Εξαρχείων; Έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν σε σχολεία που δεν πλημμυρίζουν κάθε που βρέχει, σε σχολεία που δεν είναι ετοιμόρροπα; Έχουν δικαίωμα να παίζουν σε πλατείες και παιδικές χαρές με ασφάλεια και χωρίς να κινδυνεύουν από την πτώση μιας σιδερένιας πόρτας; Έχουν δικαίωμα να συναντιούνται στον δημόσιο χώρο, να μπορούν να παίξουν και να πράξουν ελεύθερα και ανέμελα;
Όχι, δεν έχουν…
… Γιατί είναι αόρατα. Είναι αόρατα αφού δεν ενδιαφέρεται κανείς αρμόδιος για τα παρατημένα σχολεία, τις κατεστραμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις. Είναι αόρατα, αυτά και οι οικογένειές τους, αφού όποια αλλαγή συμβαίνει επιτείνει τη δύσκολη καθημερινότητα, την αύξηση του κόστους ζωής και άρα την εκδίωξη από τη γειτονιά. Αόρατα για μια δημοτική αρχή που καταστρέφει τη μοναδική πλατεία της γειτονιάς τώρα μέσω του σταθμού μετρό, στο παρελθόν μέσω της πλήρους εγκατάλειψης. Είναι δε αόρατα γιατί εδώ και αρκετό καιρό, οι ίδιοι που επικαλούνται την ψυχολογία τους, τους μαθαίνουν μέσω της ζωντανής παράστασης ότι η βία και τα όπλα μπορούν να συνυπάρχουν κανονικά στο ίδιο πεζοδρόμιο με αυτά, μαθαίνοντας μάλιστα ότι ρόλος της αστυνομίας είναι να τα αποκλείει από μια παιδική χαρά, μια πλατεία, έναν λόφο. «Γειτονιές», λοιπόν, χωρίς κατοίκους και παιδιά, σημεία συνάντησης για τουρίστες και επισκέπτες χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων.
Σε αυτήν τη γειτονιά, σε αυτό το σχολείο έχουμε μάθει στη σημασία της αλληλοστήριξης και του αλληλοσεβασμού, δημιουργούμε δίκτυα αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Όταν οι λόφοι, τα πάρκα και οι πλατείες μας αφήνονται στο έλεος της εσκεμμένης από τον δήμο αδράνειας, είμαστε και πάλι εμείς που παρεμβαίνουμε για να τα φροντίσουμε. Και έτσι θα συνεχίσουμε. Γιατί ο λόφος του Στρέφη ανήκει σε εμάς και στα παιδιά μας και όχι σε επενδυτές και ιδιώτες. Γιατί θέλουμε πίσω την πλατεία μας γνωρίζοντας πως η επιλογή της ως σταθμού του Μετρό είναι αποτέλεσμα πολιτικού μένους και εκδικητικότητας, μέρος της συνολικότερης πολιτικής να καταστρέψει, να καταστείλει, να πλουτίσει. Γιατί θέλουμε μια γειτονιά ελεύθερη, μια γειτονιά αγκαλιά για όλες και όλους, μικρούς/ες, μεγαλύτερους/-ες, ανεξάρτητα από την καταγωγή, το χρώμα, το πορτοφόλι. Εμείς οι κάτοικοι, οι γονείς, που η ιδεοληψία μας -γιατί για αυτό μας κατηγόρησε ο δήμαρχος- είναι η αξιοπρέπεια, είναι ότι θέλουμε ζωή και όχι επιβίωση.
-Όχι σταθμός μετρό στην πλατεία Εξαρχείων. Πλατεία ελεύθερη, πράσινη για όλους και όλες
-Κάτω τα χέρια από τον λόφο Στρέφη. Θέλουμε αντιπλημμυρικά έργα και φωτισμό αντίστοιχα ενός λόφου, φροντίδα του πρασίνου, συντήρηση των αθλητικών εγκαταστάσεων και παιδική χαρά, φτιαγμένα από τον δήμο
-Έξω οι δυνάμεις καταστολής από τη γειτονιά μας
