Στην αρχή υπήρχε ο φόβος… Και τον φόβο ακολούθησε η στενοχώρια. Και έπειτα προστέθηκε η οργή… Ένα χρόνο τώρα με τα σχολεία να είναι περισσότερες μέρες κλειστά παρά ανοιχτά και με μόνα μέτρα τα ανοιχτά παράθυρα, τα παιδιά μας βρίσκονται βυθισμένα στη μελαγχολία να προσπαθούν να μη χάσουν την ύλη και ταυτόχρονα, να χάνουν τα μαθητικά τους χρόνια… Η περίεργη μαθηματική πράξη που έκλεισε τα σχολεία στα 1000+ κρούσματα, προσπαθεί να τα ανοίξει με τουλάχιστον τριπλάσιο αριθμό κρουσμάτων. Αντί των προηγούμενων «έξυπνων μέτρων», τώρα έχουμε το νέο «μείγμα μέτρων». Η συνταγή εμπεριέχει εκτός των άλλων και το άρθρο 88 του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας. Παραθέτουμε απόσπασμα αυτού:
«…με κοινή απόφαση των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας, ως προϋπόθεση συμμετοχής των μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών και καταρτιζομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία, όπου αυτή διενεργείται δια ζώσης, η προηγούμενη υποβολή τους σε διαγνωστικό έλεγχο νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται η διαδικασία και οι φορείς διενέργειας του ελέγχου, η δυνατότητα υποβολής σε αυτοέλεγχο, η συχνότητα υποβολής σε διαγνωστικό έλεγχο, ο τρόπος διάθεσης των διαγνωστικών δοκιμασιών, ο τρόπος βεβαίωσης της υποβολής σε έλεγχο και των αποτελεσμάτων του, καθώς και κάθε άλλο θέμα σχετικό με την εφαρμογή του παρόντος.»
Τα τεστ μοριακού ελέγχου από τις δομές πρωτοβάθμιας υγείας έχουν περιοριστεί, οριακά εκμηδενιστεί. Ο δε αυτοέλεγχος παραπέμπει στα λεγόμενα self test. Προμήθεια από το φαρμακείο ενός δωρεάν τεστ τη βδομάδα και… do it yourself!
Οι γονείς των μαθητών-τριών έχουμε μετατραπεί σε πολυεργαλεία με αυξημένες δεξιότητες που μάλλον διασπείρονται μαζί με τον ιό και… Γίναμε τεχνικοί υπολογιστών, δάσκαλοι/-ες, ψυχολόγοι, ενώ μετά την πρώτη φάση ιατρικής εκπαίδευσης, τότε που μάθαμε να εντοπίζουμε συμπτώματα, να τα επικοινωνούμε τηλεφωνικά στους γιατρούς και τον ΕΟΔΥ, να κρίνουμε την εξέλιξή τους, αποκτούμε και νέα ειδικότητα. Θα διενεργούμε τα τεστ σε εμάς και τα παιδιά, ενώ χωρίς αυτό δε θα είναι δυνατή η πρόσβαση των παιδιών στο σχολείο!
Αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνο αυτό για τη δημόσια υγεία, θα μπορούσε να ήταν απλώς γελοίο. Όμως, είναι πραγματικά επικίνδυνη η ατομική ευθύνη που έρχεται να αντικαταστήσει στο σύνολό της την κρατική ευθύνη. Και είναι κρατική ευθύνη η ασφαλής λειτουργία των σχολείων, όπως είναι κρατική ευθύνη η δημόσια και δωρεάν περίθαλψη για όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι δυνατόν η πορεία και η διασπορά ενός ιού εν μέσω πανδημίας να εξαρτάται από το αν καταφέρουμε εμείς μόνοι/-ες να κάνουμε τεστ, να έχουμε αξιόπιστα αποτελέσματα, να πετάξουμε το ιατρικό απόβλητο (γιατί περί αυτού πρόκειται) με ασφαλή τρόπο, ενώ σε ενδεχόμενο θετικό αποτέλεσμα να τρέξουμε για νέο μοριακό τεστ, χωρίς αυτό να έχει εξασφαλιστεί ότι θα είναι δωρεάν, και φυσικά, να μη βρίσκουμε και γιατρούς. Μας κατηγορούν ότι δεν ξέρουμε να φοράμε τη μάσκα σωστά, αλλά νομοθετούν να πράττουμε εμείς ιατρικές πράξεις.
Επιτέλους, όχι άλλα παιχνίδια με την υγεία μας.
Ανοίξτε τα σχολεία με αληθινά ασφαλή τρόπο
Να δώσετε τώρα χρήματα σε υγεία και την παιδεία και όχι σε διαφημιστικά μηνύματα